Danie tak samo wykwintne, jak i proste. Chociaż „szkół” przygotowania carbonary jest wiele, maję one wspólne cechy: szybkość, świeżość, treściwość. Nikt głodny od stołu nie wstanie. Za 20 minut mamy gości. Czas start.
Składniki:
- 750 g makaronu z pszenicy Durum,
- 25 dkg boczku surowego wędzonego,
- 2 małe cebule,
- 1 łyżka oleju lub smalcu do smażenia,
- 375 ml śmietanki kremówki (rzadkiej),
- 2 żółtka,
- 50-70 g twardego żółtego sera typu parmezan np. grana padano,
- 2-3 gałązki natki świeżej pietruszki,
- 2 ząbki czosnku,
- pieprz, sól.
Sposób przyrządzania:
Powyższa ilość składników pozwala uzyskać solidne danie dla 4 głodnych dorosłych osób. Wystarczy proporcjonalnie zmniejszyć ilość składników w przypadku mniejszej grupy głodomorów.
Boczek kroimy w drobną kostkę, na patelnię wlewamy olej, wytapiamy tłuszcz z boczku i podsmażamy, następnie dodajemy bardzo drobno posiekaną cebulkę, całość dusimy aż do miękkości. Jak mamy więcej czasu, można podlać odrobiną wody, aby uzyskać jeszcze więcej miękkości boczku i rozpuścić cebulkę. Taką „bazę” carbonary można np. zamrozić, żeby jeszcze szybciej móc przygotować ten pyszny makaron w przyszłości.
Sos. Do miski wlewamy śmietankę, dodajemy dwa żółtka, ścieramy na drobnych oczkach ser, przeciskamy czosnek, dodajemy dużą szczyptę soli i pieprz do smaku. Mieszamy starannie, następnie dodajemy grupo posiekaną natkę pietruszki.
Makaron z pszenicy durum gotujemy al dente: najlepiej zagotować wodę w bardzo dużym garnku z solą i (bez oliwy, czy oleju), wrzucić makaron, doprowadzić do wrzenia, następnie przykryć garnek pokrywką i wyłączyć ogień. Co jakiś czas mieszamy i kontrolujemy twardość. Gdy będzie al-dente, odsączamy przez sitko makaron i na 1-2 minuty wrzucamy do tego garnka, w którym się gotował i z powrotem wykładamy na sitko. Nie wolno go opłukiwać wodą.
Mamy gotowy boczek z cebulką, sos śmietanowy oraz makaron. W tej postaci danie może czekać na przyjście gości. Boczek i makaron mogą wystygnąć, nie szkodzi.
Danie przygotowujemy tuż przed podaniem (w tym wariancie ilości składników na 2 raty, czyli po połowie):
Na patelnię wykładamy boczek z cebulką i podgrzewamy, następnie dodajemy makaron i mieszamy (z boczkiem) aż będzie ciepły, następnie wlewamy sos i cały czas mieszamy. I tu najważniejszy moment tego dania, mianowicie trzeba wyczuć w którym momencie zdjąć danie z ognia i podać od razu na talerz. Jak będzie za krótko, sos będzie zbyt wodnisty i jajka surowe, jak zbyt długo, zrobi się za gęsty i jak jajecznica. Powinien być średnio gęsty (w trakcie jedzenia jeszcze zastyga).
Po wyłożeniu na talerz można posypać świeżo zmielonym pieprzem i kilkoma posiekanymi listkami naci pietruszki.
Celowo w przepisie nie ma podanego typu makaronu, carbonarę można przygotować z dowolnym. Na przykład penne (rurki), farfalle (kokardki), spaghetti, tagliatelle (wstążki). Na zdjęciach jest makaron Malma Premiun fusilli grande 😉 , czyli takie duże świdry ).
Niebo w gębie!
Dodaj komentarz